% Kalejdoskopo % Viktor Galeski
!(images/000001.jpg)
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
eLIBRO
Viktor Galeski
Kalejdoskopo
Poemaro
I N K O
1
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
Viktor Galeski
KALEJDOSKOPO
Poemaro
Tradukis en Esperanton:
Nikola Uzunov
Makedonaj redaktintoj:
Boris Kralevski
Danilo Kocevski
Vasile Dimeski
La presitan libron eldonis
Esperanto societo ”La Progreso”, Prilep 1999. (ISBN 9989-712-88-3) eLIBRO
Aranĝis: Franko Luin
ISBN 91-7303-146-1
APRILO 2002
2
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
ANTAŭPAROLO
En tiu mondo, motivoriĉa, Galeski eldiris ne nur sian kon traŭstaron kaj proteston, ne sur sian rezignacian senton pro la malfeliĉa sorto, sed li ankaŭ provis iom malfermi aŭ al-menaŭ tuŝi la sekretajn pordojn de granda provoko. Tial iuj liaj konstatoj ne prezentas tion en ĝia ekstrema formo, sed starigas novajn dilemojn kaj la poemo ĉe sia fino en sintezi-ta mesaĝo sin turnas:
Dio,
undulgu min!
Mi kaj Vi,
solaj,
nun,
al kiu ni ĝoju?
Post tia ĉi konscio, apokalipseca laŭ sia naturo, Galeski en
”Post la Diluvo” malfermas novajn etikajn kaj ekzistad-pro-blemojn, ĉar eble malgraŭ proksima al sia Kreinto kaj sen-morto, sed disduigita kaj kondamnita esti sola, esti la ununura postvivinta ŝiprompulo, la homo tuj post sia pereo trans-formiĝas en sian senvivecan, fosilian formon. Soleca kiel stumpo kaj disduigita pro sia naturo, por li ne ekzistas moti-voj esti feliĉa.
Tre intima laŭ sia forto de senreviĝo estas ankaŭ la poemo
”Mia filino”, en kiu la pereo de la sonĝo estas pereo ankaŭ de la sonĝanto, de la homo, kiun sole la kredo subtenas.
3
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
Tiel en kvindeko da poemoj la poeto iom post iom malkov-ras sin al ni kaj plejofte kvankam per konciza, reduktita poezia formo, li sukcesas atingi ĝis la fundo de la grandaj mon-doj, ĝis la fundo de la homa animo kaj ĝis la fluoj de la konscio.
Vasile Dimeski
4
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
Liaj versoj estas netrudita, subtila larmoviŝado ĉe la limo inter tio, kion oni sonĝas kaj travivas. En ili ekzistas adoleska evidente lirika duonsveno pro paŝado sur tiu rando.
La realo milde eniras la nerealajn limojn de la sonĝo kaj male, la sonĝo ĉiam havas ian reale travivitan inicon. En tiu interspaco de la sonĝo kaj la realo Galeski enteksas siajn po-eziajn fadenojn: ili estas reflektaĵoj kaj emoci-lirikaj fragmen-toj pri amo, serĉado de senco en la vivo, kaj multfoje inter-tuŝado kun la morto kaj la sombraj flankoj de la vivo.
La verso de Galeski estas konciza, elipsa, delikate kaj liri-ke subombrita, tamen la poeta penso estas pura kaj fojfoje filozofie sentencoplena, kaj la travivaĵo estas spontanea kaj netrudita
Danilo Kocevski
La poezio, diras la kritikistoj, estas la plej forta esprimo de la sentoj, ununura maniero transdoni ĉion, kio estas kaŝita profunde en la koro, priskribi la spiri-tostaton.
¯uste en tio nin konvinkas ankaŭ la unua poemaro de la juna poeto Viktor Galeski — Kalejdoskopo.
Oni devas rimarki, ke tiuj ĉi poeziaĵoj enportas certajn no-vaĵojn en nian makedonan poezion.
Iuj el la poeziaĵoj estas koncizaj kaj post ilia tralego nin instigas al meditado. En la temoj estas multvarieco, oni sen-5
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
tas, ke la aŭtoro kantas pri ĉio, kio lin ĉirkaŭas kaj kion li portas profunde kaŝitan en sia delikata junula koro.
La versoj estas modernaj, sen rimoj, por ke li povu espri-mi pli bone siajn sentojn. En lia poezio estas granda abundo de metaforoj, la lingvo estas pure makedona, sed estas ankaŭ tendenco al novaj forĝitaĵoj.
La poemaro de Viktor Galeski Kalejdoskopo estas bela, moderna poezio.
Prof. Boris Kralevski
6
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
- IO PRETERPASIS MIN
TROVAĵO
ĉi-matene
en la vitrino de l’vendejo
por ludiloj
mi vidis
forgesitan
maljunulon.
7
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
IO PRETERPASIS MIN
Ne revenos
la infano,
kiu nokte revis,
nek denove mevoj
forflugados timigitaj
de la paŝoj liaj.
La tempo delonge forviŝis
la piedspurojn sur la sablo.
La lago ne rekoneblas,
kaj lace sin trenas la ondoj sub la ĉielo.
Forflugas la mevoj,
nur mi daŭre
ĉi tie
staras
ĉiam.
8
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
SPEGULO
Renkontiĝis ni
es la spegulo
kaj timo morta
kaptis min,
pro la haroj grizaj,
pro la rigardo
eltreviĝinta,
deprimita.
Per mia koro
la spiron fian
de la timo
mi gustumis.
Dum rigardis fikse kaj senhonte la vizaĝo min,
mi ne sentis min kuraĝa,
nek memfida.
En la spegulo lasis mi
la vizaĝon
sufokiĝi,
kaj mi decidis
novan komenci
vivon.
9
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
PRIPENSITA ŝILDO
”PEGAZO KAJ INFANO”
ĉiunokte — saman bildon,
se mi fermas la okulojn
mi ekrajdas Pegazon
al la steloj ekflugi
kaj konata voĉ’ infana
vokas min
reveni.
Kaj senfine tiel ...
ĉiam tiel finiĝis ĉio.
Heziteme
nek surtere,
nek ĉiele
ŝvebis mi.
Tio tedis
al mia amik’ flugilhava
kaj ĝi lasis min
vagi sola piede
tra l’mondo.
De l’infano restis eĉ ne spuro.
ĉiunokte sur la ĉielo
10
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
vidas mi Pegazon.
Eble mi renkontos ilin ambaŭ ĉe la vivofino.
11
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
INFANECO
En la ŝirmejo de mia infaneco mi serĉas la kialon
de l’ekzisto.
Timanta
ĉion nekonatan
mi tremas en la sino
de patrino mia.
En la sonĝoj
ĉio estas pli kvieta kaj pli hela.
Ree tremas mi pro timo,
ke iu aŭto rapida
ne surveturu la ŝirmejon,
kaj mi restu sola
sen infaneco.
12
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
PRINTEMPO
Hodiaŭ
sub fenestro mia faris neston hirundo.
La infanoj kuris
ludi en la polvo.
Mi priskribas sur papero
plorante la vivon ...
En la ĉielo
junhirundoj ludas
kun la suno.
Bruligitaj falas
miaj larmoj
sur la pensojn,
pezaj rememoroj
tristaj ...
ĉu mi ĝisatendos ilin
ankaŭ sekvontjare.
13
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
FLUGO
Sigelu vian manplaton
en tiun animon
kaj donu ĝin al la birdo
fluganta
al suno.
Elĵetu la kolororiĉon
de l’vivo
ŝtelitan de la
ĉielarko,
kaj ĉe l’fino ĝia
ni serĉu la feliĉon.
Pentru
la mortflugon
de l’planedoj
kaj metu la nigron
prikanti la vivon.
Perdiĝinta infano
sonĝas
la matenon tagiĝontan,
en la sombro
14
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
mia stelo finas sian flugon ridante ebrie
en mia animo.
15
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
NIGRAJ BIRDOJ
Birdoj nigraj
elbekis mian nomon,
kaj mia animo
ne povas trovi
sian domon
en la tombejo.
16
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
INFANOJ
Hundoj — vaguloj
alportis la neĝon
por la infanoj,
ke realiĝu ilia sonĝo.
Zorgoplenaj gepatroj
forpelis ilin de la stratoj, la neĝo restis.
La piedpremitan sonĝon
desegnas la frosto
sur la fenestroj.
17
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
SAMSPECAJ ANIMOJ
Oni kunvenis
sub la lumon de kandeloj
por interpreti la VIVON.
En la mallumo
restis pendi
solece
demando:
”ĉu vi aŭdas la venton,
kiun mi vidas?”
18
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
IDOLANA KREDO
Mi la tutan vivon
KREDIS,
ke iun tagon
la feliĉo
al mi ekridetos.
ĉio preterpasis,
ĉio malatentis min,
februaro
28-taga restis.
19
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
MIA FILINO
Longan tempon
mi elpensadis nomojn
por mia filin’ nenaskita.
ĉi-vespere
mi damnas la sonĝon,
kiu ne avertis ĝustatempe min, ke oni malpermesis
al ĝi naski.
20
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
MI KAJ ¯I
Ne demandu min — KIAL?
Mi scias nur,
ke frumatene,
antaŭ la sunapero,
oni diris al mi,
ke meze de la kampo,
en bonodoroj,
eble malantaŭ la monto,
absorbiĝinta
atendas la vivo.
ŝvitinte pro kurado
mi spiron ne havas
pro sufero ekplori.
21
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
POST LA DILUVO
Dio,
indulgu min!
Mi kaj Vi
solaj
nun,
al kiu ni ĝoju?
22
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
LUNO
Mi tiom enpensiĝis,
ke forgesis
mian maŝon stringitan
ĉirkaŭ la kolo.
ĉi-matene mi legis en ĵurnalo, ke miaj sonĝoj
sin pendumis antaŭ la pordo de promesoj elreviĝintaj.
Hieraŭ estis plenluno
kaj mi diris al mi:
tempo venis
por morti.
23
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
MALBONA KOMERCISTO
ĉiutage
sur la bazar’ brokanta
mi vendas malkare
la ĉagrenon.
Strange,
neniu
ĝis nun demandis min
pri la prezo.
24
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
NEFINDIRITA
Volus mi
kanton
verki
pri l’doloro.
Sed mi
neniel
ĝin vidas
de malproksime.
25
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
REKVIEMO
Silentigu
la sonorilojn,
kiuj sonoras pri mi,
ke mia animo
trovu trankvilon.
En la mallumo
silentigu
la sonorilojn,
mi ĉi-vespere entombigis
la sonĝojn
en la okulojn.
26
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
JAM VIDITA
Oni enterigis min
sen konfeso.
Kaj kvar popoj — ne venis, kaj ”Amen” — neniu diris,
kaj eĉ unu larmo ne gutis
sur min,
kaj neniu rememoris
pri mi,
kaj miajn okulojn oni ne fermis.
Sed ankoraŭ la tero ne kutimiĝis kun mi,
sur mi
palacojn oni konstruis
de sonĝoj.
Oni enterigis
simple min
sen konfeso.
27
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
ANTAŭDORMA REZONADO
La kolomboj
timigite bruflugis
kaj timigis mian sonĝon.
Vane
mi ĉiumatene nutras ilin.
Sur la fenestro
la frosto pentris
ies fremdajn sopirojn.
28
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
PROMESO
Panjo,
gardu miajn sonĝojn
dum elkreskos mi.
Apenaŭ tiam mi povos
la sunon
per manoj kapti.
29
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
ĉIELARKO
La teksitajn sonĝojn
mi sternas
en la okulojn.
Miaj sonĝoj
ĉielarkon similas,
tiel disverŝitaj
dum la noktoj.
30
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
OKULOJ
Mi damnis
damniton
por ĉiam
en momento konfuza.
De l’okuloj
en koro restintaj
ne povas mi kaŝi min
nokte.
31
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
MATENO
ĉi-matene
la neĝo surprizis
miajn paŝojn
forgesitajn
en sonĝo.
Nun mi
ne scias
vespere,
sur kiu vojo
reveni
al vi.
32
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
SE MI EKIRUS ĉI-NOKTE
Birdoj malbonaŭguraj
timigis mian sonĝon
kaj mi ne scias
ĉu mi iam trovos
kaj ĝin revenigos.
ĉi-matene
aŭguristinoj
antaŭdiris mian morton.
Se mi ekirus ĉi-nokte
pli reveni
ne atendu min.
33
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
KONFESO
La lastajn erojn
falintajn el la sonĝo
mi disdonis al la birdoj.
Atendadon
de l’okuloj por ĉiam mi forĵetis sur la straton,
nun por ĝi sin mordas hundoj.
Mian kredon
mi forlasis en la frosto
sur la bushaltejo,
forgesita de la amo ...
Absolvu min,
Dio,
ke mi lasis nenion
por soluloj.
34
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
- NOKTO SEN RIPOZO
NOKTO SEN RIPOZO
Nokto senripoza
mian pordon frapas.
Mi ne scias, ĉu necesas,
aŭ denove nepre devas
en sonĝo nova
inter balkonoj ĉielaj
al via vizaĝo
pezajn pordojn malfermi.
Ankoraŭ unu nokt’ senripoza de miaj pensoj min embuskas tuj post kiam mi vin vidis.
Kaj ne estas kion kaŝi tie ĉi de la luno, kiu tra l’fenestro ŝtelobservas.
Ne sciate — kiel, ne sciate — kial obstine mi batalas
kontraŭ la duondormon,
se mi volas, se mi devas
dorme senripoze
kiel araneo — reton,
el la sonĝo — sonĝon
kiel ĉiun nokton
35
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
ankaŭ ĉi-nokte
fari
de l’komenco.
36
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
AMO
Mi amas vin, Ikamon’,
pli ol mian solecon,
ho, kiel trompa estas
mia amo.
Same kiel konko — sian perlon vi min amas.
Kiom mistera estas
via animo,
Ikamon’.
Mi atendas ĝis la tempo
vin elĵetos
el la profundo de via fiereco.
Sur la bordo
ĉiu grajno estas mi,
ĉiu konko estas vi,
en ni estas nia amo.
Ne permesu
al perloĉasistoj min kapti.
Premu min forte
37
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
en vin
ĝis neniigo.
Sur la bordo
konk’ aperta
forĵetita
kuŝas.
38
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
VIRINO
ŝi min bruligis,
frenezigis,
rekreis,
feliĉigis,
seniluziigis,
elkraĉis,
perfidis,
forgesis,
enterigis.
Kaj ŝi
estis nur
simpla
VIRINO.
39
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
¯OKONDA
La virin’ elpensita de mi
ne volis je la kvara matene konversacii kun mi pri l’estonto.
Dum ni amoris
ŝi estis
pli bela... ege pli bela
ol multaj aliaj
antaŭ ŝi
elpensitaj.
ŝi ĉiam
ridetis mistere
kiel Mona Liza
kaj volis,
ke mi donacu al ŝi
la tempon
sur mia manplat’
kolektitan.
40
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
KANDELO
Malamis mi ilin,
kiam ili diris
pri vi,
ke multaj viroj antaŭ mi
konsideris vin
voluptama,
kaj ke ĉe vi estis virgaj
nur la okuloj.
Mi malamis vin.
Hodiaŭ
mi neniun pli malamas.
Mi aŭskultas la kunulojn
kiel ili siajn infanojn laŭdas.
Legas mi anoncojn
pri laborofertoj.
Spektas filmojn
dufoje en semajno.
Teon mi trinkas
antaŭ enlitiĝo.
Tagoj feliĉaj
apud mi malofte haltas,
41
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
ĉiuj ili min preterpasas ...
Hodiaŭ
mi malamas min mem,
ĉar ĝis nun forgesi vin
mi ne povas.
42
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
MUROJ
La morto tiel ne timigis min kiel min timigis vizaĝo
rigardanta min
el la spegulo.
Kaj nenio ĉagrenigis min
pli ol viaj paŝoj,
trakurintaj mian sonĝon.
Tra l’fenestro
neonreklamo HOTELO
ne sciate por kioma fojo
lasas spurojn sur la muron.
Mi malŝatas
hotelĉambrojn
kun speguloj,
aranĝitaj litoj
kaj solecaj ombroj
forgesitaj
sur la muroj.
43
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
HAIKU —
PENSOJ, TROVITAJ EN SKOPJE
Dum ni kaptitaj de la frosto rezonadis, la tago ŝtelis niajn sonĝojn.
Nun la vento vane lulas la foliojn antaŭ la okuloj.
Urbaj aŭtobusoj
disportis vian vizaĝon ĉien, kaj mi ne povas rememori
kial ni ĉiunokte vin sonĝis kaj poste vin malbenis.
La pluvo malsekigis min,
la vento min frostigis,
tiam vi
simile hirundo
en mian sonĝon
enflugis.
44
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
TEMPO
Denove mi solas,
la mallumo rodas la silenton.
Sur la muro
disaj ombroj dancas.
En malplena glaso
restas fiksita la rigardo
al la fundo.
Min doloras la animo,
ĉar ĉio estas
kiel pasintjare.
Denove
por miliona fojo
sola
en mallumo
io rodas
la junecon.
45
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
MI NE KREDAS SON¯OJN
ĉi-vespere
la soleco
min enfosis
inter la murojn kaj
nenio de mi restis.
La tempo
lacigite
sin sternis sur la liton
post freneza konkurado
kun la pensoj.
El la ricevilo,
piansonato
kaj ĝis doloro
klarigitaj
reviviĝas
pensoj.
Mi ne kredas
sonĝojn, ĉar ĝis nun
mi ne sukcesis
tuŝi vian voĉon,
46
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
kiu ŝajne serpento
ĉiam trairas inter
miaj fingroj.
Antaŭ la vekiĝo
mi ĉiam
sola
restas.
47
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
Eĉ LA SON¯OJ KONTRAŭSTARIS MIN
Dum ĉi-nokto
eĉ la sonĝoj kontraŭstaris min.
ĉi-matene en izolo,
inter la anĝeloj furiozaj,
mi atendas la koleron
de l’ĉielo.
Fajraj pluvoj
stratojn forviŝantaj
nun forlavu miajn pekojn
en la pensoj naskiĝantajn.
Mia tombo estas vaka,
la anim’ delonge jam forflugis kun la ventoj
serĉi vin tra l’mondo.
Kaj l’anĝelo nigra estas nun venkita per la am’ ŝtelita
de la cignoj.
48
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
- SUBLIMA AMO
LO¯RAJTO
Mia animo
nun lacas
kaj eble ĝi trovos
trankvilon — en la tombejo, se la mallum’ ĝin akceptus kaj konsentiĝus
la tristaj loĝantoj
de la Infer’.
49
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
SOLECA KANTO
Ne permesu,
ke mian rigardon
oni katenu
dum la dormo venas
sur la lipojn de l’kantistoj, kaj mi
sola
restas
kun la tristo.
50
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
SUNSUBIRO
La tago sin portas
al la pasinto,
jen, malrapide foriras.
Kreskas ĉiele
nubo majesta
kaj ŝajne galero navigas.
Finfine
ĉio, ja, samas,
morto kvieta
kun nove venanta naskiĝo.
51
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
SE VI RAPIDUS
Se vi rapidus,
vi eble sikcesus,
sed sciu,
ne estas vojo returna.
Kaj longas la vojo
teruras la sonĝo,
kiun mi sonĝas.
Senĉese vin
persekutas la timo
pro l’ostoj disŝutitaj
apud la vojo.
Se vi rapidus
antaŭ la suno
atingi unua la tagon,
kaj vi distriĝus en pensoj, atendu la Tempon,
ĝi vin atingos.
52
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
BOHEMO
En mallumo
mi forĵetas kun malŝato la sunon de la etenditaj manoj.
Disipite
sur la strato kuras la fiero, piedpremante ĉion
en la sombro,
lacigite miajn paŝojn mi kolektas kaj arigas miajn pensojn.
Sur la kaj’ kolektas mi parolojn forlasitajn de l’infanoj.
Mi postrkuras la matenon,
kiu batas furioze mian sombron.
Miaj okuloj malhelaj
timigite forflugas
kun la mevoj.
53
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
NOVJARA SON¯O
De nigraj pensoj
nigraj okuloj
sorbas la nigron de l’nokt’.
Lumas lamparo
por novaj deziroj.
Miaj proksimuloj delonge jam forlasis la ĉielon
(vane nombris mi ĝis dek).
Nigraj okuloj
nigrajn larmojn verŝas,
nigran kaptukon metis mia patrino, triste
pro mi sonoriloj nun sonas.
54
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
NOVJARA
ĉi-nokte
dum verŝiĝas vino
kaj kanto ĝoja ĝis la steloj flugas,
dum la am’ senfine
sin elverŝas
el ĉies okuloj,
anstataŭ la lipoj
dum la rigardo parolas,
haltigu la tempon
flugantan,
kaj donu al ĝi ebriiĝi,
ke ĝi forgesu
la vojon
al la tago
juĝa,
kiu nin atendas.
55
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
TRISTA
Trista estas la kanto
de la vento,
kiu sur la tomboj
distrenas la tagon.
Kaj la penso trista estas,
dum sin trenas en la koto
pene
kaj tretas la Honoron
falintan el la poŝo.
56
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
SEMAJNFINA VEKI¯O JE LA 6-a MATENE
Hundoj senhejmaj
patriote humoraj
miajn paŝojn disŝiris,
dum ili mediteme
promenadis sur la neĝo.
La malluma strato
ilin helpas
bremsante la paŝadon.
La pordoj furiozaj
trakuras la sonĝon.
La sonĝo trenas per maniko min senfortan,
min faligas kaj hundoj min mordas.
Kaj tiel ĉiunokte
mia inkubsonĝo
denove komenciĝas.
57
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
IKARO
De ĉiuj forlasita
mi konfuzas surstrate
la paŝojn.
Kaj en la nomo de l’feliĉo
ĉi-matene
dum hundoj disĵetas
la rubaĵon,
al mi
kaj al la rubaĵistoj
nur la larmoj
reiras
por lavi la animon.
Malesperiĝinte
mi la hundojn envias.
58
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
SUBLIMA AMO
Mi amas la homon,
dum rampas antaŭ mi,
mizera vermo estas li,
kiu en la viv’ sin trenas
kaj sinkaŝe
inside
vin perfidas.
Mi amas la homon,
dum en polvo kuŝas,
li rubaĵo estas,
balaaĵo,
kies animo fetoras,
ĉar malgraŭ veinda
en ĝardenoj paradizaj
li transdonus la fetoron,
kiu portas li en si.
Mi amas la homon,
la povran estaĵon,
kiu timigite de l’vivo,
rifuĝas en sonĝojn.
Li mensogas,
li fuĝas de l’angoroj,
59
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
anstataŭ batali,
en la mond’
polvero — kiu vent’ forportas.
Mi amas la homon,
eĉ kiam li sin malamas,
eĉ kiam li gloras
en alte levita mano
sangan ponardon,
mi rigardas
ĉi — homon
kaj KREDAS.
60
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
SKOPJE
Sur la arboj korvoj grakas.
Pendigitaj
nuboj da fumo super la fumtuboj kun bluvizaĝoj
falas
sur dorsojn de preterpasantoj.
Super Vodno
la sun’
sufokita de nubo venena
mergiĝas uesten.
Kun sangaj okuloj
drinkulo
serĉas en botel’ feliĉon.
La infero malfermas aperte la pordojn kaj la aŭtomobiloj impetas
forpelante promenantojn.
Loko por lumo ne estas
en la okuloj de l’pesimistoj.
La nokto
absorbas la ombrojn.
61
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
POSTPAROLO
La homo estas soleca ekde sia naskiĝo. La amo estas maniero eviti ĉi tiun solecon, ĝi fakte estas lasta ebleco, lasta ekkrio de la homestaĵoj. Aliflanke la soleco estas samtempe specifikaĵo de ĉiuj estaĵoj sur nia planedo. Ni naskiĝas tute di-viditaj en nia izolita miniatura mondo, nekapablaj ĝis la morto penetri en alian estaĵon, pri kio eĉ ne ekzistas ŝanco.
Mi sentas min senpova pro tio, sed ĝuste tiuj ĉi demandoj de la vivo kaj de la morto, kaj kune kun ili ankaŭ de la amo
— pri kiu plej multe oni povus skribi kaj paroli — min oku-pas en mia poezio.
La aŭtoro
62
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
Enhavo
ANTAŭPAROLO
3
- IO PRETERPASIS MIN
7
TROVAĵO
7
IO PRETERPASIS MIN
8
SPEGULO
9
PRIPENSITA ŝILDO ”PEGAZO KAJ INFANO”
10
INFANECO
12
PRINTEMPO
13
FLUGO
14
NIGRAJ BIRDOJ
16
INFANOJ
17
SAMSPECAJ ANIMOJ
18
IDOLANA KREDO
19
MIA FILINO
20
MI KAJ ¯I
21
POST LA DILUVO
22
LUNO
23
MALBONA KOMERCISTO
24
NEFINDIRITA
25
REKVIEMO
26
JAM VIDITA
27
ANTAŭDORMA REZONADO
28
PROMESO
29
ĉIELARKO
30
63
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
OKULOJ
31
MATENO
32
SE MI EKIRUS ĉI-NOKTE
33
KONFESO
34
- NOKTO SEN RIPOZO
35
NOKTO SEN RIPOZO
35
AMO
37
VIRINO
39
¯OKONDA
40
KANDELO
41
MUROJ
43
HAIKU — PENSOJ, TROVITAJ EN SKOPJE
44
TEMPO
45
MI NE KREDAS SON¯OJN
46
Eĉ LA SON¯OJ KONTRAŭSTARIS MIN
48
- SUBLIMA AMO
49
LO¯RAJTO
49
SOLECA KANTO
50
SUNSUBIRO
51
SE VI RAPIDUS
52
BOHEMO
53
NOVJARA SON¯O
54
NOVJARA
55
TRISTA
56
SEMAJNFINA VEKI¯O JE LA 6-a MATENE
57
IKARO
58
SUBLIMA AMO
59
SKOPJE
61
POSTPAROLO
62
64
KALEJDOSKOPO
eLIBRO
ISBN 91-7303-146-1
65
- Enhavo
-
ANTAU'PAROLO
-
- IO PRETERPASIS MIN
- TROVAĵO
- IO PRETERPASIS MIN
- SPEGULO
- PRIPENSITA S'ILDO ”PEGAZO KAJ INFANO”
- INFANECO
- PRINTEMPO
- FLUGO
- NIGRAJ BIRDOJ
- INFANOJ
- SAMSPECAJ ANIMOJ
- IDOLANA KREDO
- MIA FILINO
- MI KAJ G'I
- POST LA DILUVO
- LUNO
- MALBONA KOMERCISTO
- NEFINDIRITA
- REKVIEMO
- JAM VIDITA
- ANTAU'DORMA REZONADO
- PROMESO
- C'IELARKO
- OKULOJ
- MATENO
- SE MI EKIRUS C'I-NOKTE
- KONFESO
-
- NOKTO SEN RIPOZO
- NOKTO SEN RIPOZO
- AMO
- VIRINO
- G'OKONDA
- KANDELO
- MUROJ
- HAIKU — PENSOJ, TROVITAJ EN SKOPJE
- TEMPO
- MI NE KREDAS SONG'OJN
- EC' LA SONG'OJ KONTRAŭSTARIS MIN
-
- SUBLIMA AMO
- LOG'RAJTO
- SOLECA KANTO
- SUNSUBIRO
- SE VI RAPIDUS
- BOHEMO
- NOVJARA SON¯O
- NOVJARA
- TRISTA
- SEMAJNFINA VEKI¯O JE LA 6-a MATENE
- IKARO
- SUBLIMA AMO
- SKOPJE
-
POSTPAROLO
-